لَعَنَ اللهُ مَن قَتَلکَ و لَعَنَ اللهُ مَن جَهِلَ حَقَّکَ

لعنت خدا بر کسی که تورا کشت ولعنت خدا بر کسی که حق تو را نشناخت

این عبارت قسمتی از زیارت نامه حضرت سقا باب الحوائج عباس ابن علی علیه السلام است. 

مهمترین شاخصه آقا ابالفضل ولایت پذیری محض از ولی معصوم بود و تمام تلاش ایشان این بود که تا آنجا که امکان دارد به امام معصوم شبیه شود در کردار, رفتار, گفتار و صدالبته عبادات.

ایشان برای اینکه به امام در همه زمینه ها شبیه شود برادران خود را به میدان فرستاد تا در زمینه مصیبت داغ برادر دیدن نیز به ولی امر خود شبیه شود. آقا به رتبه ای رسید که امام معصوم به ایشان میفرماید جانم به فدایت. اگر ما ادعای نوکری آقا ابالفضل را داریم باید به اندازه توان به ایشان شبیه شویم و راهی که آقا پیمود را بپیمائیم . در مجالس اهل بیت قرار بر این است که ما رشد کنیم ابتدا مثل حر توبه کنیم و خود را به ولی امر امام حی برسانیم و بعد رشد کنیم و عباس شویم تا امام زمان انشاالله تشریف فرما شوند . 

وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَارْکَعُوا مَعَ الرَّاکِعِینَ

اکنون که دهه اول ماه عزای اهل بیت پیامبر عظیم الشان اسلام به پایان رسیده و وارد دهه دوم آن شده ایم چه خوب است که این دهه و دهه های بعد را به باشکوهی دهه اول برگزار نمائیم و حضرت ولی عصر ارواحنا فداه را در عزای جد غریبشان و اسارت عمه زکیهشان یاری کنیم و به این گفته قرآن که خداوند سبحان فرموده اند که نماز را بپا دارید و زکاتتان را بپردازید و با رکوع کنندگان رکوع نمائیدجامه عمل بپوشانیم که اقامه نماز چیزی جز اقامه و ایراد نام و یاد اهل بیت نیست.

باز محرم شد. دوباره هیئتها شلوغ شده اند. دوباره شور حسین (ع) .

تمام هیئتها در این شبها مشغول برگزاری مراسم عزاداری سالار شهیدان شده اند. همه سینه میزنند, زنجیر میزنند, علم برمیدارند و .... هر کس به اندازه وسعش میکوشد تا ارادت خود نسبت به خاندان رسول خدارا نه به دیگران که به خود این بزرگواران و در راس آنان امام حی و حاضر حضرت ولی عصر نشان دهد. روضه میگیرند , گریه میکنند و نظری و شربت و غیره. این کار تا روز دهم محرم که روز عاشور و اوج عزاداری است ادامه دارد. روز یازدهم تقریبا اکثر هیئتها تعطیل میکنند تا اربعین و تعدادی هم ارادت خود را در کل 60 روز ماه محرم و صفر ادامه میدهند. هر سال این داستان ادامه دارد و امام حسین (ع) به گودال قتلگاه میرود و کشته میشود. و ما براین کشته شدن ناله میزنیم.

هر سال امام حسین زمانمان خون گریه میکند بر جد غریبش و ما کاری جز عزاداری نمیکنیم. سینه زن شده ایم ,زنجیرزن شده ایم نوکری میکنیم ولی هنوز شاید سرباز نشده ایم که در رکاب حسین زمان به رویارویی با یزیدهای زمان برویم. بعضی از ما هنوز حر نشده ایم . رسم سربازی برای ولی خدا را شاید هنوز نیاموخته ایم . هنوز صدای هل من ناصر حسین زمان به گوش میرسد و ما ...

دوست دارم اولین مطلبی که مینویسم از سخنان گهر بار امیر سخن علی ابن ابیطالب باشد, بنابراین از خطبه های حضرت که در مورد آفرینش آسمان و زمین است انتخاب کردم و براتون قرا دادم انشا الله که مورد توجه شما قرا بگیره:
از خطبه هاى آن حضرت است که در آن ابتداى آفرینش آسمان و زمین و آدم را توضیح مى دهد و یادى از حج مى کند:

خداى را سپاس که گویندگان به عرصه ستایشش نمى رسند، و شماره گران از عهده شمردن نعمتهایش برنیایند، و کوشندگان حقّش را ادا نکنند، خدایى که اندیشه هاى بلند او را درک ننمایند،و هوش هاى ژرف به حقیقتش دست نیابند، خدایى که اوصافش در چهارچوب حدود نگنجد، و به ظرف وصف درنیاید، و در مدار وقت معدود، و مدت محدود قرار نگیرد. با قدرتش خلایق را آفرید، و با رحمتش بادها را وزیدن داد، و اضطراب زمینش را با کوهها مهار نمود.آغاز دین شناخت اوست، و کمال شناختش باور کردن او، و نهایت از باور کردنش یگانه دانستن او، و غایت یگانه دانستنش اخلاص به او، و حدّ اعلاى اخلاص به او نفى صفات (زائد بر ذات) از اوست، چه اینکه هر صفتى گواه این است که غیر موصوف است، و هر موصوفى شاهد بر این است که غیر صفت است. پس هر کس خداى سبحان را با صفتى وصف کند او را با قرینى پیوند داده،و هرکه او را با قرینى پیوند دهد دوتایش انگاشته، و هرکه دوتایش انگارد داراى اجزایش دانسته، و هرکه او را داراى اجزاء بداند حقیقت او را نفهمیده، و هر که حقیقت او را نفهمید برایش جهت اشاره پنداشته، و هر که براى او جهت اشاره پندارد محدودش به حساب آورده، و هرکه محدودش بداند چون معدود به شماره اش آورده، وکسى که گوید: درچیست؟حضرتش رادرضمن چیزى درآورده، وآن که گفت:برفرازچیست؟آن را خالى از او تصورکرده.ازلى است و چیزى بر او پیشى نجسته، و نیستى بر هستى اش مقدم نبوده، با هر چیزى است ولى منهاى پیوستگى با آن،و غیر هر چیزى است امّا بدون دورى از آن، پدیدآورنده موجودات است بى آنکه حرکتى کند و نیازمند به کارگیرى ابزار و وسیله باشد، بیناست بدون احتیاج به منظرگاهى از آفریدهایش، یگانه است چرا که او را مونسى نبوده تا به آن انس گیرد و از فقدان آن دچار وحشت شود.